Kimin Umrunda

Aşağıdaki masal Liberman'ın Masal Terapi kitabından alınmıştır.Masal Terapi ve Liberman ilgili burayı tıklayarak başka bir blog da olan güzel bir yazıya ulaşabilirsiniz...

En kısa sürede aydınlanmaya ulaşmak isteyen bir öğrenci meditasyon yapmak için bir mağarada inzivaya çekilmeye karar vermiş. Ustası, bu kararını tek bir şartla onaylayacağını söylemiş. Şartı öğrencisinin ayda bir kez ilerlemesi ile ilgili bir not göndermesiymiş. Bir ay sonra öğrenci şöyle bir not göndermiş: “Kalbimin bin yapraklı bir çiçek gibi açıldığını hissettim.” Usta “Hımm” diye mırıldanmış ve notu buruşturup çöp kutusuna atmış. Bir ay sonraki notta şöyle yazıyormuş: Kalbim artık bana ait değil. Göğsümde atan şey içimde var olan evrenin kalbinin küçük bir parçası.” Usta yine etkilenmemiş ve hatta biraz da hayal kırıklığına uğramış. Not yine çöpü boylamış. Ertesi ay notta şöyle yazıyormuş: “Evren bana birlik dalgaları yolluyor. Bedensel kabuğundan çıktım ve yıldızlara seyahat ettim.” Usta hiç mi hiç etkilenmemiş. Bundan sonra gelen notların tümü tıpkı iki gibi ustanın hayal kırıklığıyla çöpü boylamış. Bir tanesinde, “Evren benim aracılığıyla benimle konuşuyor” yazıyormuş. Diğerinde, “Her şey bir, hem bir zerre hem de yaratıcıyım.” diyormuş. Bu notlar da diğerlerini takip edip çöpü boylarken giderek ustanın sabrını tüketmeye başlamışlar. Ta ki öğrenci vakti geldiği halde hiçbir not göndermeyene kadar. Ertesi ayda not gelmeyince usta öğrencisine bir hatırlatma gönderip aylık yazılı raporunu sormuş. Cevap olarak gelen notta şöyle yazıyormuş: “Kimin umurunda?”

“Sonunda!” diye bağırmış guru, “Sonunda anladı!”

Şimdi bu masal ne anlatmak istiyor? Masal Terapi kitabında ki yorumdan farklı bir yorum yapacağım. Aslında kişi bir şeye ulaşmak için çaba göstermesi gerekir. Ne kadar çok çabalarsa o kadar hızlı ilerlediği düşünülür. Ta ki kişi bunu takıntı haline getirmediği sürece. Çalıştıkça ilerlersin, bu kaçınılmazdır. Bu, masalın vermek istediği mesajlardan biri olabilir ama bence verilmek istenen en önemli mesaj bu kişinin hakikate erişmiş olduğudur. Tüm çabanın sonunda hakikate eriştiği için kendi hocasına bile olsa artık kimseye bir şey anlatma ihtiyacı bile duymamaktadır.Sonunda  anladı kısmını "sonunda nirvanaya ulaştı" şeklinde çevirmek daha uygun olurdu.