İnsan eğer, üretici bir biçimde yaşama ödevini yerine getirmede başarısızlığa uğradığı için kendi kendisini beğenmiyorsa, bunu başkalarının kendisini beğenmelerini (ya da onaylamalarını) sağlayarak dengelemek zorundadır. Beğenilmek için duyulan bu yeğin istek ancak onu ahlaksal bir sorun, suçluluk duygusunun bilinçdışıda olsa tüm kuşatıcı bir anlatımı olarak tandığımızda tam anlamıyla anlaşılabilir.
Bu yukarıda yazı zamanında kitabı bitirince bir yere not aldığım kısmı. Gelelim aklımda kalanlara. Kitabın belki bir 60-70 sayfası teorik bir dille yazıldığı için ağır gelebilir okuyucuya. Yalnız sonraki kısmında kişilik tarzlarının nasıl oluştuğuyla ilgili kolayca anlaşılır bir dil mevcut. Mesela istifçiligin nasıl bir kişilik haline geldiğinden bahseder.
