Yıllar önce Kadıköy Moda'da gezinirken bir dükkan önünde bir çocuk arabası, bir anne ve yanında 3 yaşlarında bir çocuk görmüştüm. Çocuk arabasında muhtemelen 1 yaşında olmayan bir bebek yatıyordu. Çocuk bir ara bebeğe hınçla vurmaya başladı. Annesi engel olmasa, yalnız olsalar çocuk bebeğe belki öldürene kadar vururdu...
Uzmanlar iki çocuk arasında yaş farkının en az 4 yıl olması gerektiğini söylerler. Zira ikinci çocuk doğduğunda ilk çocuk kendisi sevilmediği için ikinci çocuğun istendiği yönünde bir düşünceye sahip oluyor. Bu da çocuğun kendini değersiz hissetmesine, öz güven düşüklüğüne vs. yol açıp ömür boyu çözülmesi zor bir sorun ağı oluşturuyor. Eğer bu mümkün olmadıysa, yaş farkı az ise, kadının bebekle ilgilenirken babanın da diğer çocukla ilgilenmesinin iyi olacağını söylüyorlar, çocuk açısından bu süreci mümkün mertebe yara almadan atlatmak için.
Hep gözlemlemişimdir, birden fazla çocuklu ailelerde, son çocuk, en fırlama olandır. Yani özgüveni yüksektir, karşı cinsle kolay iletişim kurar, kendini iyi ifade eder. Büyük çocuklar ise daha içe kapanık, özgüveni düşük, riske giremeyen bir karaktere bürünürler...
Çevreme neden ikinci çocuk için acele ettiklerini söylediğimde bazen "kaza oldu" falan diyorlar. (Yatakta 120 km hızla giderken kaza olması kaçınılmaz tabi ki 😂). Bazıları zaman geçiyor yaşlanınca nasıl bakarız kaygısında. Biraz da kişi kendini ne kadar çok çocuk olursa o kadar değerli hissediyor ?. Bir de ilk çocuklarına kardeş olsun diyenler var! Doğru güzel fikir de biraz beklemek o kadar sorun olmasa gerek, değil mi?
Uzmanlar iki çocuk arasında yaş farkının en az 4 yıl olması gerektiğini söylerler. Zira ikinci çocuk doğduğunda ilk çocuk kendisi sevilmediği için ikinci çocuğun istendiği yönünde bir düşünceye sahip oluyor. Bu da çocuğun kendini değersiz hissetmesine, öz güven düşüklüğüne vs. yol açıp ömür boyu çözülmesi zor bir sorun ağı oluşturuyor. Eğer bu mümkün olmadıysa, yaş farkı az ise, kadının bebekle ilgilenirken babanın da diğer çocukla ilgilenmesinin iyi olacağını söylüyorlar, çocuk açısından bu süreci mümkün mertebe yara almadan atlatmak için.
Hep gözlemlemişimdir, birden fazla çocuklu ailelerde, son çocuk, en fırlama olandır. Yani özgüveni yüksektir, karşı cinsle kolay iletişim kurar, kendini iyi ifade eder. Büyük çocuklar ise daha içe kapanık, özgüveni düşük, riske giremeyen bir karaktere bürünürler...
Çevreme neden ikinci çocuk için acele ettiklerini söylediğimde bazen "kaza oldu" falan diyorlar. (Yatakta 120 km hızla giderken kaza olması kaçınılmaz tabi ki 😂). Bazıları zaman geçiyor yaşlanınca nasıl bakarız kaygısında. Biraz da kişi kendini ne kadar çok çocuk olursa o kadar değerli hissediyor ?. Bir de ilk çocuklarına kardeş olsun diyenler var! Doğru güzel fikir de biraz beklemek o kadar sorun olmasa gerek, değil mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder