Bir bakışla neler anlatmak neler...

  Eşimle Alsancak'a gidiyorduk otobüsle. Çocuğun biri (4-5 yaşlarında) konuştukça konuşuyor yanında da anneannesi ya da babaannesi var. Onlar indikten sonra eşime dedim ki "çocuk nasılda konuşuyor". "Bizim çocuğumuz olduğunda böyle konuşursa ben dinlemem basarım sopayı" dedim. Konuşma şu şekilde devam etti.

- Ben buna izin vermem (eşim),

- O zaman senide döverim -:) (ben),

- Sen öyle san :-) (eşim),

- Akşam işten geleceğim çocuğu nasıl dinleyeceğim saatlerce yorgun argın,

- Sen yorulunca ben konuşurum (eşim),

Yanda oturan teyze bu esnada lafa girdi. ( Ben de aslında ne zaman lafa girer diye düşünüyordum...)

- Bir lafla çok şey anlatabilirsin ( şiddete gerek yok anlamında ve tabi bunu gülerek çok önemli bir     sorunu ortadan kaldırmış edayla söyledi )

- Babam bizi böyle yetiştirdi, bir bakardı bize bir susardık,

- Şiddete gerek yok yani (teyze)

- Ama bu da bir şiddet, psikolojik şiddet (ben ve eşim)

- Hayır değil (teyze)

- Peki siz babanın o bakışından sonra konuşmaya, oynamaya devam etseydiniz arkasından şiddet gelmez mi idi? (ben)

Teyze biraz düşündükten sonra

- Evet...( Helal teyze bir çoğunun aksine gerçeği hemen gördün)

-Ben yanmadan annesi yanmadan (biz yorulmadan, emek vermeden anlamında..) çocuk pişer mi? Ama işte o da bir enerji, olgunluk, bilgelik gerektir.

Ne güzel ki kadın gerçeği görüp bunu kabullendi halbuki bir çok kişi bunu yapmazdı kendi doğruluğunda ısrar ederdi...

Çocukken dinlenmeyen, konuşmasına izin verilmeyen, büyüdüğünde hayatını, kendini sorgulamasını beklemek hayal değil mi, bunun yerine kalıpları kabul etmesi hem kendini rahat hissettirecek hem de sorgulamanın, ilerlemenin verdiği meydan okumalardan uzakta kalacak...

Ayrıca bir bakışla bir çocuğa böyle davranmak adamın ne kadar konuşmaktan uzak olduğunu, sözle uyarı yapmaktan bile aciz bir durumda olduğunu göstermesi. Bunun nedenleri üzerine düşündüğüm de aklıma adamın;

• Günlük yaşamda enerjisinin sorunlarla çarçur olduğu,
• Kendisiyle çok meşgul olduğu,
• Çocuğunu küçük görme ve küçük olduğu için önemli olmadığını düşünme

      (Buraya dikkat çekmek istiyorum. Zira güçsüz olanın önemsiz olduğu, dayatılan, koşullandığımız bir şey. Gücü yoksa bir değeri, önemi yok, istenildiği gibi davranılabilir, kalbini de kırarsın, özür de dilemezsin.)

• Küçük olduğu için o bilmez, etkilenmez nasılsa unutur gibi bilinçsiz bir yaklaşım..

Bir arkadaşım vardı onun babası da böyle bir bakışla uyarı verirmiş. Arkadaşım o kadar hassastı ki çoğu normal görünen davranışları bile yaptığında gözümün içine bakardı yanlış mı yapıyorum diye.

Bir bakışla çok şey anlatılabilir ama bir yetişkine. Halbuki gözlerle neler neler anlatılabilir birine yetişkinler dünyasında. Ama bir çocuğa " sus, tepemin tasını attırma" diye bir bakışla onu kontrol etmek uzaktan kumanda ile televizyonu kontrol etmek gibi bir şey olsa gerek!