Geçen yazımda nefsi öldürmekten( terbiye etmek isteyip istemediğimizi) bahsediyordum. Orada bir seçim yapmak gerektiğini düşündüğümü yazdım. Ya yokluğu deneyimleyerek nefsin dizginlerini tamamen ele alarak nefis olmadığı durumda ne ortaya çıkacak göreceğiz, ya da" bunlar bana zor şeyler, yaşasın dünya malı" diyerek devam edeceğiz diye düşünüyordum. Bu yazımda ise yokluğu deneyimlemek için nefsin kafamızda oluşturduğu resimlerin(hayallerin, korkuların) yapıtaşlarını ele almak istiyorum.
- Zevk almalıyım,
- Hayata bir daha mı geleceğiz,
- Acı çekmemeliyim,
- Harcamalıyım,
- …
şeklinde olan kafamızdaki düşünce kalıpları nefsin bize gütmesine olanak sağlıyor diye düşünüyorum....Mesele tüm bu süreçlerin farkında olarak bunları sadece yokluğu deneyimlemek, aydınlanmak istiyorum ( yine nefis devrede) diyerek nefsin ötesine geçip geçemeyeceğimiz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder