Her işte bir hayır var mıdır?

İnsanların başına bir dert geldiğinde " her işte bir hayır vardır "deyip sözüm ona kendilerini  rahatlatmaya çalışırlar. Bence kandırırlar kendilerini. Buna karşın başlarına iyi şeyler geldiklerinde onlar iyidir,sadece iyidir. Hayırlı mı hayırsız mı düşünülmez bile. Mesela yolda para bulduğunu varsayalım birinin. Bunun için "bu işte bir hayır vardır" demez. Ama parasını kaybederse muhakkak onda bir hayır vardır:-)
Ixtlan yolculuğunda kızılderili bilge "savaşçı başına gelen herşeyden bir şey öğrenir" der. Tasavvufta ise ne gelirse başa allahtan deyip sabredilmesi tavsiye edilir.Bunun bir nedeni olsa gerek değil mi? Bana tüm bunlar kişinin terbiye olup normal düşünme düzleminin kırılması ve hakikate erişmesi için söyleniyor gibime geliyor. Belli kalıplarda düşünmeye koşullanmış olan bizler:

1. Kazanmalıyım hep, para ise para, kariyer ise onda da
2. Kaybetmemeliyim
3. Hakkımı aramalıyım
4. Başarılı olmalıyım
5. Büyüklerime saygı küçüklerime sevgi (ağzımız bunu der ama hücrelerimiz büyüklerine "eyvallah deyip küçüklerimi dövmeliyim:-)", der)
6. Duygularımı çaktırmamalı zayıf gözükmemeliyim? Güçlü durmalıyım (neyse bu güç?)
7. Günümü gün etmeli, sıkıntı çekmemeli, rahata ulaşmalıyım.
8. ...

tüm bu koşullanmalar yaşam denen dinamik oluşta olayları statik yaşamak demek. Yaşam dinamik ama bizim beklentilerimiz, karşılıklarımız statik. Nasıl olacak bu iş?

Tabi ki bu kafamızda olan yaşama uymayan formülleri parçalamak için ne gelirse başa sabır dileyeceğiz. "Her işte bir hayır vardır "diyeceğiz, diyemiyorsak ta der hale geleceğiz, başka türlü olur mu?